Blues Blues is een muziekstijl die ongeveer tussen 1860 en 1900 is ontstaan en zijn  oorsprong vindt in de muziek die slaven (uit Afrika afkomstige negers) in het Zuiden  van de Verenigde Staten - onder andere in de Mississippidelta, tussen Memphis en New  Orleans) - maakten. De voornaamste muzikale bronnen die tot het ontstaan van de  blues hebben bijgedragen zijn de religieuze liederen (gospels, negrospirituals), de  worksongs en de field hollers. Een typische variant van de blues is de cajunmuziek.  Muziek maken met elkaar of alleen, met of zonder instrumenten, was voor hen vaak de  enige manier om hun lijden uit te drukken en te verzachten. Omdat deze muziek een  melancholische toon en inhoud had, werd ze 'blues' genoemd.  Soms gebruikten de zangers 'scheldwoorden' die de bewakers niet kenden. Ze spraken  bijvoorbeeld af dat 'hark' in hun liedje als 'zot' bedoeld werd. Zo konden ze de bewakers uitschelden zonder dat deze het merkten. Ze maakten zelf instrumenten en 's avonds  zongen ze uit volle borst over de miserie die ze hadden. De aanduiding 'blue' voor rouw is afkomstig uit de zeilscheepvaart. Als een schip tijdens de reis zijn kapitein of een andere officier verloor, voerde het voor de rest van de reis  een blauwe vlag en werd een blauwe band rond het hele schip geschilderd alvorens de  thuishaven binnen te lopen. Toen vele zwarten rond de Eerste Wereldoorlog vanuit het Zuiden naar de steden in het  Noorden (onder andere Chicago en Detroit) trokken, kreeg de blues een meer 'stedelijk'  geluid, dat vanaf de jaren dertig voornamelijk gekenmerkt zou worden door het gebruik  van elektrisch versterkte instrumenten. Deze meer up-tempo variant van de blues zou  later de weg bereiden voor rhythm and blues en rock-'n-roll. Deze laatste zouden de  blues enigszins naar de achtergrond dringen, maar in de jaren 60 en 70 leefde het  genre op doordat Britse (blanke) rockmuzikanten als Eric Clapton, de The Rolling Stones  en Led Zeppelin opnieuw blues gingen spelen. Muziek maken verrijkt je leven.